به طور کلی ایمپلنت دندان یک پایه می باشد که به شکل پیچ بوده و از جنس تیتانیوم است، در این گام دندانپزشک لثه فرد را برش داده، استخوان فک را سوراخ می کند و در نهایت پیچ را در فک بیمار کار گذاری می نماید. تیتانیوم به جنس بدنه استخوان فک بسیار نزدیک می باشد و در زمانی کم شروع به سازگاری و استخوان سازی می نماید. این روال به این صورت است که پایه وارد شده با استخوان مجاور شروع به استخوان سازی می نماید و در نهایت همچون یک ریشه محکم دیده می شود. پس از کاشت ایمپلنت می بایست لثه به صورت کاملاً بهداشتی و دقیق بخیه شود، در این قسمت اغلب دارو نیز تجویز می شود. در اغلب موارد کاشت پایه در یک مرحله انجام می پذیرد.
بعد از طی 2 تا 6ماه و جوش خوردن کامل ایمپلنت اگر ایمپلنت به‌صورت یک مرحله‌ای بود و ایمپلنت به داخل دهان باز بود که کار پروتزی و قالب‌گیری شروع می‌شود در غیر این صورت با یک جراحی خیلی کوچک ایمپلنت‌ها توسط نوعی پیچ به‌نام فرم دهنده لثه به داخل دهان باز می‌شوند. این پیچ‌ها، لثه را جهت نشست پروتز نهایی آماده می‌کنند و لازم است روی آنها جهت جلوگیری از التهاب و تشکیل جرم مسواک شود. بعد از قالب‌گیری قالب‌ها به‌همراه قطعات تاج مصنوعی به لابراتوار فرستاده شده و در لابراتوار توسط تکنیسین‌های مجرب ساخته می‌شود که ممکن است نیاز به مراحل کار در داخل دهان نیز داشته باشد و پس از چک کردن و مناسب بودن شرایط توسط دندانپزشک روکش یا پروتز به‌صورت پیچ شونده یا سمان در محل خود ثابت می‌شوند.